قرعه عشق به نام دل ما می افتد
تا نگاه تو به آب و گل ما می افتد
چشم رندان بلاکش شده مقصود نظر
تا ره عشق به سر منزل ما می افتد

شاعر: آمنه نقدی پور

از کتاب سایه ای به نام عشق


برچسب‌ها: آمنه نقدی پور, شعر عاشقانه, شعر و عکس عاشقانه, عکسنوشته خاص جدید
+ نوشته شده در  ۱۴۰۲/۰۵/۰۳  توسط  آمنه نقدی پور  | 

طیب اللّه، که در خطِّ حسِین آمده ای

از صفِ پَهلَوی، پهلُوی خُمِین آمده ای

عِرق زهرا، تن و جانت ز عَرَق پاک نمود

همچو حُرّ، از عملِ شِمر به شِین آمده ای

عشقِ سالارِ شهیدان، به شهادت دادت

از شک و توبه، به بین الحَرَمِین آمده ای

در دو راهی که بد و خوب در آن پیدا نیست

از صفِ دیو صفت ها، به صفِین آمده ای

حُرِّ ایرانی و نامت شرف این خاک است

در دلِ مردمِ ایران، مَرَّتِین آمده ای

رفتی از ظلمتِ تردید بُرون، در پِیِ نور

از خرابات، به آرَمگهِ زِین آمده ای

تنت آزرده شد از، حبس و سیاست اما

در صفِ حق و سزا، طرفة العِین آمده ای

حبس بر جان و تنت، زخم و جراحت انداخت

همچو ایوب، غریبانه به بین آمده ای

پر زده مرغ دلت، با پر و بال ثَقَلین

در عروجت، ز صعودِ ثَقَلِین آمده ای

گره خویش برِ پیرِ مُغان بردی دوش

با فتوت به تلافی دو دِین آمده ای

دِین اول به وطن بود، که جبران کردی

دِین دوم به خودت، در همه حِین آمده ای

سدّ شدی بر همه دیوان، چنان اسکندر

بهر پر کردنِ کوهِ صَدَفِین آمده ای

طیّب حاج رضایی ست، شهیدِ رهِ عشق

طیّب اللّه، که در خطِّ حسِین آمده ای

شاعر: آمنه نقدی پور


برچسب‌ها: نقدی پور, آمنه نقدی پور, شعر درباره شهیدان, شهید طیب حاج رضایی
+ نوشته شده در  ۱۴۰۲/۰۳/۱۷  توسط  آمنه نقدی پور  | 

داستان کوتاه سامانتا دختر حسود



دختر حسود

سامانتا دختری مرفه و نازپرورده بود، که از بچگی هرچه می خواست پدر و مادرش در اختیارش میذاشتند، به همین خاطر، بسیار پر توقع و پر ادعا بود و با وجود زندگی راحتی که داشت آدمی بسیار پر خشم و حسود بود و در عین اینکه چیزی کم نداشت، همیشه حسرت داشته های دیگران در دلش بود.
او دوستی به اسم شانل داشت، شانل دختری جذاب، زیبا، با استعداد، موفق و شاد بود و همیشه لبخندی بسیار زیبا بر لب داشت، که لبخندش ناخودآگاه خشم سامانتا را بر می انگیخت.
سامانتا همیشه به شانل حسادت می کرد
چون شانل شاگرد اول بود و سامانتا شاگرد دوم
شانل قد بلند و سفید بود و سامانتا سبزه رو
شانل چشمان روشن داشت و سامانتا چشمان تیره
سامانتا با اینکه دختری زیبا و برازنده بود به زیبایی شانل بی نهایت حسادت می کرد و چون ذاتا حسود بود به اکثر آدمهایی که می دید حسادت می کرد
یک روز سامانتا و شانل توی حیاط دانشگاه قدم می زدند،
از دور دیانا و میشل را دیدند، دیانا از دوستان صمیمی سامانتا و شانل بود و تازه با میشل نامزد شده بود،وقتی به هم نزدیک شدند، سامانتا نگاهی از روی خشم و غضب به اون دو نفر انداخت و از هم رد شدند،شانل متوجه تغییر حالت سامانتا شد و با نگاهی تیزبینانه به او گفت: اتفاقی افتاده؟
سامانتا آهی از سر حسرت کشید و گفت: خوش به حال دیانا،اون خیلی خوشبخته
شانل با تعجب به سامانتا نگاه کرد و گفت:
سامانتا این چه حرفیه؟ حال خوب و بد آدما را از روی ظاهرشون نبین، تو نباید از جمله ی "خوش به حال این و اون" استفاده کنی، اول اینکه معنی حسادت می ده و بعد اینکه اگه اون فرد بدبخت باشه، دقیقا شرایط اون آدم برات پیش میاد، شاید در عمق زندگی دیانا دردی باشه که با آه حسرتی که الان به اون کشیدی دقیقا به سرنوشتش دچار بشی
سامانتا به حرفای شانل فکر نکرد و گفت: من نمی فهمم تو چی می گی!
شانل گفت: آخرش یه روزی می فهمی الان چی بهت گفتم
فردای اون روز رو به روی دانشگاه پسری بسیار زیبا، قد بلند، چهارشانه که حتی از دور هم زیبایی و قد و بالایش خیره کننده بود، به شانل رز قرمزی داد، توی گوشش چیزی گفت و با محبت لبخندی به هم زدند و بعد سوار خودروی سانتافه اش شد و رفت...
سامانتا از دور این صحنه را دید و شروع کرد به گریه زاری و یک لحظه دنیا روی سرش آوار شد، از ته دل گفت:خوش به حال شانل، اون همه چیز داره، زیبایی، هوش، استعداد، الانم که دیدم یه عاشق سینه چاک داره، اونم چه عاشقی! در همین فکر و خیال ها بود که شانل به او نزدیک شد.
شانل با لبخندی عمیق به سامانتا نزدیک شد،از سامانتا پرسید:چرا عصبانی هستی؟
سامانتا:امروز با دیانا دعوا کردم
شانل:باور نمی کنم، تو که ۱۰ دقیقه پیش حالت خوب بود!چرا یکدفعه اینطوری شدی؟
سامانتا:نه چیزی نیست، اصلا تو توهم زدی، من اصلا ناراحت نیستم! تو اینطوری فکر می کنی، تو یه آدم متوهمی، حال من اصلا به تو ربطی نداره
شانل از تغییر حالت سامانتا خیلی تعجب کرد،از اون روز به بعد سامانتا رفتارهای عجیب و پرخاشگرانه از خودش بروز داد، با صدای بلند حرف می زد و با صدای بلند می خندید و نگاهش پر از خشم و عقده شد.رفتارش با شانل تغییر کرد، باهاش با کنایه و تحقیر صحبت می کرد و حتی با دیدن عکس شانل بهش فحش می داد و بهش حسودی می کرد و حس رقابت با شانل تمام وجودش را تسخیر کرد.اون تمام عکسایی که از شانل داشت را گذاشت جلوش و سعی کرد مثل شانل نگاه کنه، مثل شانل بخنده، مثل شانل حرف بزنه، مثل شانل راه بره، مثل شانل لباس بپوشه، تمام فکر و خیالش شد شانل،جلوی آینه که می رفت مثل جادوگر داستان سفیدبرفی خطاب به آینه می گفت:آینه من خوشگل ترم یا شانل؟ و بعد با کلی عقده جواب خودشو می داد و می گفت: معلوم من خوشگل ترم، اصلا مگه شانل کیه؟!
سامانتا هر روز به مادرش می گفت:خوش به حال شانل کاش من جای اون بودم و ورد زبانش شده بود خوش به حال شانل...خوش به حال شانل...
و این وسط روزگار هم بی کار ننشست...
از اونجایی که، کائنات هرچیزی که آدم از ته دل حسرتش را بخوره، توی کاسه آدم می ذاره و به آدم حسود وفا نمی کنه، یه روز صبح، وقتی سامانتا از خواب بلند شد، دچار دل درد و دل پیچه شدید شد و فریادی بلند کشید و از درد به خود می پیچید، پدر و مادرش وقتی حال خرابش را دیدند، خیلی سریع با اورژانس تماس گرفتند و راهی بیمارستان شدند و معلوم شد که هر دو کلیه اش به دیالیز احتیاج داره، بعد از دیالیز پرستاری که از سامانتا مراقبت می کرد ازش پرسید: موهات خیلی کم پشته! دلیل ریزش موهات چیه؟ نظافتچی امروز صبح به من گفت بیمار تخت ۴ ریزش موی غیرطبیعی داره
سامانتا گفت: یک ماهه قفسه سینه ام تیر می کشه و سینه ام می سوزه و درد شدیدی احساس می کنم، موهام به شدت می ریزه، اوایل فکر کردم، به خاطر استرس و گریه زیاد و بغض طولانیه ولی الان مطمئنم دلیل دیگه ای داره؛ پرستار از پزشک متخصص خواست برای سامانتا آزمایش خون بنویسه، و مشخص شد سرطان داره، مادر سامانتا وقتی فهمید از هوش رفت و دیگه به هوش نیومد، چون عاشق دخترش بود و پدرش به جنون مبتلا شد.
تمام این اتفاقات در کمتر از یک ماه افتاد، بعد از اینکه سامانتا از ته دل آرزو کرد، مثل شانل باشه و با تمام وجود حالی مثل حال شانل از خدا خواست.
سامانتا وقتی از بیمارستان مرخص شد و بعد از تمام اون اتفاقات تلخ، با شانل تماس گرفت و از تمام اتفاقات تلخ زندگیش گفت.شانل یک روز عصر به عیادت سامانتا رفت و اولین جمله ای که به سامانتا گفت این بود:
چقدر یکدفعه سرنوشت تو شبیه سرنوشت من شد...
سامانتا خیلی تعجب کرد، گفت سرنوشت من شبیه سرنوشت تو شد! منظورت چیه؟ تو که خیلی خوشبختی!
شانل با بغض از زندگی اش گفت:
دو سال پیش همه چیز داشتم، پدر، مادر، همسر، یک خانواده کامل، سرمایه، فرزند، شغل، سلامتی و تمام چیزایی که هر دختری حسرتش را داره ولی فقط یکبار توی زندگیم خوشبختیمو توی سر آدمی که همه چیزم، از صدقه سر اون بود کوبیدم، شاید آه کشید، شایدم خدا به خشم اومد ،چون آدمی نبود که آه بکشه، و من فقط به خاطر اینکه آدم دلپاکی بود و نمک دستشو نشناختم، بدبخت شدم، از اون لحظه بدبختیام شروع شد
اول همسرم و دخترم از دنیا رفتند، بعد مادرم،بعد سرطان لعنتی اومد و افتاد به جونم و همه چیزمو گرفت ولی من سرطان را شکست می دم ، من اینقدر محکم ایستادم در برابرش که حتی از ظاهرمم معلوم نیست که مبتلا به سرطانم!با تمام مشکلاتم نا امید نشدم و دارم با سرطان می جنگم
سامانتا گفت: خوش به حالت شانل چقدر امیدواری! ولی یه دفعه به خودش اومد! فهمید چه اشتباهی کرده و زبونش را گاز گرفت و گفت: من چه آدم احمقی هستم من نباید به تو می گفتم خوش به حالت! من هرچی کشیدم از حسادتم بوده.
شانل وقتی تاسف سامانتا را دید شال و کلاه کرد و قصد رفتن، نیم خیز شد که خداحافظی کنه، گفت من دیگه باید برم برادرم منتظرمه، با گفتن این جمله چیزی به ذهنش رسید؛
نگاهی ریزبینانه به سامانتا کرد و گفت: راستی سامانتا اون آقایی که یک ماه پیش جلوی دانشگاه یه شاخه گل بهم داد را یادته؟ می دونی اون آقا کی بود؟ سامانتا که دچار شوک شده بود با بهت و حیرت گفت: نه!
شانل گفت: برادرم بود، اون یه شاخه گل به من داد، تا به تو بدم، می خواستم اون روز از تو برای برادرم خواستگاری کنم اما تو بدترین حرف ها را نثار من کردی اون روز واقعا دلم شکست...
سامانتا ناباورانه به شانل نگاه کرد، بغضش ترکید، تمام بدنش مثل بید می لرزید، گریه امانش را برید، خودشو در آغوش شانل انداخت، وقتی دید با حسادت بی جا چه ظلمی به خودش کرده و با آه سردی که بارها به زندگی شانل کشیده، عمر و سرنوشتش را بر باد داده، ساعت ها دیوانه وار گریست و بین گریه و ضجه گفت کاش اون روز به حرفت گوش می کردم شانل و جمله ی "خوش به حالت" را هرگز تکرار نمی کردم تا حال خوش خودمو تبدیل به این حال بد نمی کردم، کاش به حرفت گوش می دادم شانل، تا روزگار مجبور نمی شد به زور این حرفو توی گوشم فرو کنه.
نتیجه اخلاقی: حسادت فقط دنیای آدم حسود را ویران می کنه و بس

نویسنده: آمنه نقدی پور

از کتاب مجموعه داستانهای کوتاه آمنه نقدی پور


مطالب مرتبط: داستان کوتاه, داستانک, قصه, داستان بلند


برچسب‌ها: آمنه نقدی پور, داستان, رمان, داستان کوتاه
+ نوشته شده در  ۱۴۰۲/۰۲/۲۱  توسط  آمنه نقدی پور  | 

مِهرِ تو را حُسِین به قلبَم کَرَم نمود
آقایمان، به فکرِ کنیزانِ خویش هست
اُم الائمه به من وعده داده بود
بینِ مُحِبِّ خویش، مَرا قوم و خویش هست
پیوندِ عاشقیست، نه کمتر، نه بیشتر
پاداشِ بندگیست، از اربابمان حسین
دلتنگِ یارِ حسینیم و بیقرار
یارِ تو و عذاب؟ دریابمان حسین
من عَهد بسته ام نَشَوم نا امید از او
وقتی غلامِ فاطمه اربابِ این دل است
خاکِ دلِ ما از گِل و از خاکِ کربلاست
دلهای قاسمانِ حسین از همین گِل است

شاعر: آمنه نقدی پور

از کتاب قاسمانه


برچسب‌ها: قاسمانه, حاج قاسم سلیمانی, امام حسین, آمنه نقدی پور
+ نوشته شده در  ۱۴۰۲/۰۱/۳۱  توسط  آمنه نقدی پور  | 

قاسم سلیمانی


چیزی نمانده کاخِ تو، آوار خواهد شد
چشمِ تو با پهبادِ ما، بیدار خواهد شد
جنگده هامان روی کاخت، خیو می ریزند
دَربِ امیدِ کاخِ تو، دیوار خواهد شد
یک روزِ بالای سَرَت صدها سلیمانی
در آسمانِ کشورت، احضار خواهد شد
پهبادهای ما همه، قاسم سلیمانیست
اسمش که می آید نخورده، کار خواهد شد
آن فَتحِ خِیبر، یا علی، تکرار خواهد شد
از خونِ قاسم ها، جهان بیدار خواهَد شد
چیزی شبیه معجزه، تکرار خواهد شد
آری ترامپِ بی پدر، سربار خواهد شد
سربازِ ما وقتی به سمتت می شود عازم
سربازِ ما در خاکِ تو، سردار خواهد شد
از اسمِ قاسم، لانه ی تکفیر می لرزد
حالِ بدتان، سوژه ی اخبار خواهد شد
ما ملّتِ توپ و تفنگ و ژسه و جنگیم
از صاعقه تشویشِتان، بسیار خواهد شد
با موشکِ زلزال و رَعد و فاطِر و صافات
قرآنِ ما بر فَرقِتان آوار، خواهَد شد

شاعر: آمنه نقدی پور

از کتاب قاسمانه


برچسب‌ها: آمنه نقدی پور, حاج قاسم سلیمانی, پهباد حاج قاسم, ترامپ
+ نوشته شده در  ۱۴۰۱/۰۹/۱۲  توسط  آمنه نقدی پور  | 

شهید سردار حاج قاسم سلیمانی

قیامت می شود وقتی خدا هم اشک می ریزد

به روی پیکر خونین قاسم مصطفی هم اشک می ریزد
به روی جسم از آتش کبود و دست بی جانش
تمام عرش و فرش و کبریا هم اشک می ریزد

شاعر: آمنه نقدی پور

قسم به خون شهیدی که فخر عالم بود
همان که ناجی جان تبار عالم بود
همان که نوح شد و کشتی نجاتی ساخت
همان که زنده نگه دار دین و پرچم بود
خدای درد بگیر انتقام مظلومی
که روی زخم جهان بودنش چو مرهم بود

شاعر: آمنه نقدی پور

دست قاسم بر زمین افتاد ای اهل حرم
شاهدان قدس گفتند دست مولا اوفتاد

شاعر: آمنه نقدی پور

بی تو قاسم این محرم
داغمان افزون تر است
لاله های دشت زهرا
رنگشان گلگون تر است

شاعر: آمنه نقدی پور

ما خط شکنان جبهه ی اربابیم
با سلطه گران دشمن مادرزادیم
مرد و زنمان جسور و شیرند و غیور
سرباز رشید جنگ با الحادیم
در مکتب ارباب توانا شده ایم
ما مشق جهاد خویش را پس دادیم

شاعر: آمنه نقدی پور

همزاد عقاب و شیر و گرگیم و نهنگ
در مسند قدرتیم با لشکر و هنگ
بی نبرد و بی سلاح و بی خدعه و جنگ
با علم کنیم عرصه بر زندقه تنگ

شاعر: آمنه نقدی پور

من از نژاد شیرم
از نسل هژبرها
خارم به چشم روبه
و کفتار و گبرها
ای بت پرست پیر
بعد از رنج و صبرها
احیا شده ست قدرت
سینه ستبرها

شاعر: آمنه نقدی پور

من از نسل شیران شیرآورم
نه ذلت پذیر و نه تن پرورم
منم دختر بختیاری نژاد
نهد تاج عزت جهان بر سرم

شاعر: آمنه نقدی پور

مأمورم و مسئول که با جرم ستیزم
از صحنه ی پیکار نترسم، نگریزم
مأمورم از این خط مقدم بروم پیش
با تکیه به فرمانده و مولای عزیزم

شاعر: آمنه نقدی پور

با غبار چکمه هایت سرمه ای ساختم
و بر چشمان انتظار مجروحم کشیدم
کف اش را بوسه باران کردم
بلکه آرام گیرد قلب پناهنده ام
به دخیل رد پایت
تو فقط برگرد
و بگو این چکمه ی مخدوش
به تمام سرانشان می ارزد

شاعر: آمنه نقدی پور

از کتاب قاسمانه


برچسب‌ها: شعر دفاع مقدس, آمنه نقدی پور, حاج قاسم سلیمانی, شعر درباره مدافعان حرم


برچسب‌ها: حاج قاسم, آمنه نقدی پور, قاسم سلیمانی, قاسمانه
+ نوشته شده در  ۱۴۰۱/۰۸/۲۲  توسط  آمنه نقدی پور  | 

بعضی وقتها
بعضی چیزها
بعضی آدمها
بعضی تجربه ها
بعضی حرف ها
بعضی سکوت ها
فقط آگاهمان می کند که بعضی های زندگیمان را بشناسیم

نویسنده: آمنه نقدی پور


برچسب‌ها: آمنه نقدی پور, آمنه نقدیپور, متن کوتاه, جمله سنگین
+ نوشته شده در  ۱۴۰۰/۰۱/۰۷  توسط  آمنه نقدی پور  | 

عشق، جانشین خداوند در زمین است
عشق احساس ِ تعلق است
حسّ بی فرجام مالکیت نیست
عشق پیوند پایدار دو روح است
آمیزش دو کالبد نیست
عشق صدایی ست که هر لحظه می خوانَدَت
عشق ندایی ست
که سرشارت می کند از پایکوبی و سُرور
عشقی که حال دلت را بد کند، عشق نیست
عشقی که روح انسان را افسرده کند عشق نیست، ...
هوس جسمانیست
نه پیوندی روحانی
عشق، بیدارت می کند
عشق، فرمان ِ زندگی کردن
زیبا دیدن
دوست داشتن
تحرک
پویایی
خوشبینی
پاکی
امیدواری
و مهرورزی
را برایت صادر می کند
عشق، باز دارنده ی انسان از بدیست
عاشق که می شوی
از هراس و حرص فارغ می شوی
و دروازه ای به وسعتِ هستی، از نور و روشنی پیش ِ رويت باز می شود
عاشق که می شوی از پشتِ تمام فاصله ها دست های معشوقت را، در دست می گیری
با وجود هزاران فرسنگ فاصله معشوقت را نوازش می کنی
و در نبودش سر بر شانه هایش مى گذاری
و بودنش را با تمام وجود، احساس مى کنی
بی اینکه مالک جسم و کالبد يكديگر باشید، به همدیگر تعلق خواهید داشت
عاشق که می شوی
همه چیز در نگاهت، زیبا می شود
نام گلها را به خاطر می سپاری
کودکان را در آغوش می گیری
کوله بار سالخوردگان را بر دوش می گیری
آواز پرندگان موسیقی دلخواهت می شود
بارش ِ باران به وجدت می آورد
سوزش خورشید کلافه ات نمی کند
سردی هوا بیمارت نمی کند
و سازگار می شوی با تمام اتفاقات خوب و بد
و وجودت را به دست عشق که جانشین خداوند در زمین است می سپاری
و زشت و زیبا هر دو سرشارت می کند
زیرا این دو مکمل هم اند
هر کدامشان نبود آن دیگری مفهوم خود را از دست می داد
عاشق که می شوی
صدای کلاغ برایت حاکی از خبر ناگوار نیست
روح شیطانی در جانواران سیاه می میرد
زیبایی فاخته، و دلربایی جغد، چشمانت را بر شومیشان خواهد بست
از حصر خرافات رها می شوی
و ایمان می آوری به اینکه قلب انسان بهترین راهنمای انسان است
و از حصار تمام قید و بندها و هنجارها آزاد می شوی
و خواهی دانست که تمام بدی ها و زشتی ها زاییده ی تصور آدمیست
عشق شکستن تابوی بدبختیست
عاشق که می شوی جریان سیال عشق به آرزوهایت می رساندت
حتی اگر آماده ی پذیرش رویایت نباشی
معجزه ی عشق
هرآنچه در دل داری را
برایت رقم خواهد زد

نویسنده: آمنه نقدی پور


برچسب‌ها: عشق, عشق یعنی, آمنه نقدی پور, متن ادبی
+ نوشته شده در  ۱۳۹۹/۱۲/۱۹  توسط  آمنه نقدی پور  |