جای خالی ات را در آغوش می گیرم
بی وفا رفتی و نگفتی بی تو آغوش من دیگر برای هیچ کس نمی تپد
بعضی آدمها غیر قابل تکثیرند
غیر قابل تکرارند
غیر قابل جبران اند
غیر قابل تبدیل اند
غیر قابل تعویض اند
غیر قابل تفسیرند
غیر قابل توصیف اند
بهتر از آنها محال است
هم شأنشان خیال است
حتی نصفشان هم پیدا نمی شود
هیچ آدمی هم قد و اندازه شان نیست
تمام دنیا را یک کفه ترازو بگذاری، آنها را کفه مقابل، وزن آنها بیشتر است
هیچ کس شبیه بعضی ها قلبمان را نمی تواند تسخیر و تصاحب و قبض و ضبط کند
انگار خلق شده اند برای دلبری و دلربایی و دلنوازی
بعضی ها به تنهایی برابرند با همه
یک لبخندشان کافیست تا پایبندشان شویم
یک نگاهشان کافیست تا در بندشان شویم
بعضی ها با رفتشان عاشق ترمان می کنند
با پشت کردنشان مشتاق ترمان می کنند
وقتی می روند با عکسشان خلوت می کنیم
با خاطراتشان زنده می مانیم
با یادگارهایشان زندگی را میسازیم
می شوند تمام دار و ندارمان
و به ریسمان خاطراتشان چنگ می زنیم
که دستاویزی برای زیستن داشته باشیم
تا که از ذهن و خاطره و قلبمان می گذرند
لبخندی همراه با اندوه و بغض بر لب می نشانیم و با حسرتی تؤام با شوق می گوییم "یادش به خیر"
بعضی از آدمها هرگز تمام نمی شوند
هرگز فراموش نمی شوند
هرگز گم نمی شوند
بعضی از آدمها آنقدر پر رنگ اند
آنقدر مؤثرند
آنقدر ارزشمندند
که هرچه بیشتر بروند ماندگارتر و پر رنگ تر و مهم تر می شوند
بعضی از آدمها تأثیرخوبی هایشان حتی بعد رفتنشان هم، پا بر جاست
آنچه کاشتند را به شایسته ترین نحو تا آخر عمرت درو می کنی
و خوبی هایشان دنیا و سرنوشتت را می سازد
بعضی از آدمها غیر قابل تکرارند
مادر از همان هاست
از همان آدمهایی که هرگز گمان نمی کنی که نیست
هرگز رفتن و تمام شدنش را باور نمی کنی
هرشب سایه ی مهربانیش را حس می کنی
لبخندی که در عکس هایش جا گذاشته را هر روز لمس می کنی
و قلبت لمس می شود از عشقی که در نگاه عکس هایش جا گذاشته
مادر تنها بهانه ی قلبهای عاشق است بر تپیدن

نویسنده: آمنه نقدی پور


برچسب‌ها: مادر, مادر دوستت دارم, عشق فقط یک کلام, عکس و متن مادر
+ نوشته شده در  ۱۴۰۰/۰۳/۲۰  توسط  آمنه نقدی پور  |