تقدیم به مادری که نیست اما تا دنیا دنیاست مادر است
سکوتم را می شکنم
تا عشقت را از سینه ی مشوشم بیرون بریزم
مثل تو که شکستی تا عشقم را از بطن غصه هایت در دل دنیا تکثیر کنی
بگذار این بار قلب من آبستن عشق تو باشد
بگذار زار بزند دل وا مانده ام در نداشتنت
ندارمت اما دوست دارمت
نیستی ولی هستی ام از توست
این حزن انگیز ترین پارادوکس مادرانه است
شاعرت به تنها واژه ای که می رسد و دریا می شود مادر است
تصور کن اگر به مادر برسد چه می شود
تو معنای حقیقی عشقی
پس روز عشق مبارک

نویسنده: آمنه نقدی پور


برچسب‌ها: مادر, روز مادر, آمنه نقدی پور, متن ادبی
+ نوشته شده در  ۱۳۹۹/۱۱/۱۹  توسط  آمنه نقدی پور  |