خوشبختی یعنی باور ذات پروردگار
خوشبختی یعنی ایمان به خدایی که آرام جان است
آرامشت را به عشقش گره بزن
دلت را به نگاهش وصل کن
پیوند بزن جوانه ی وجودت را به دستان جان آفرینش
باور کن که خداوند هدایتت می کند
او بیشتر از خودت دلواپس دلتنگی توست
او فراتر از حد تصورت دل ناگران اشک های شبانه ات است
اگر در لاک تنهایی ات فرو رفته ای و خویشتنت را تنها می پنداری، خداوند خلوتی نصیبت کرده تا با او خلوت کنی تا حرف دلت را راحت تر بگویی
تا یکدیگر را بهتر ببینید
تا یقین کنی که ما آدمها به جز ذات کبریایی اش هیچ چیز و هیچ کس را نداریم
آرامش را در تکیه به این و آن جست و جو نکن
آرامش همان دمی ما را کشف می کند که از اتکا به آدمها دست بشوییم
هر وقت دلتنگی احاطه ات کرد سجاده ات را بر آستان دوست مفروش کن
و دو رکعت نماز ایمان و عاشقی بخوان
بی نیازی از آدم ها را که به قلبت دیکته کنی
اتصال به خدا را که برای قلبت تعریف کنی
خوشبختی خودش سراغت می آید
زیاد داشتن و کم داشتن و نداشتن نشانه ی خوشبختی یا بدبختی نیست
چه بسا آدمهایی که قارون وار دارند و احساس فلاکت و بدبختی و حقارت دارند چون جایی برای خدا در زندگیشان نگذاشته اند
و چه فراوان اند آدمهایی که در عین استیصال خوشبخت ترین آدمهای جهان اند، زیرا که خداوند را دریافته اند و جای جای زندگیشان خدا حضور دارد
برای خداوند در زندگی ات مأوایی بساز تا خداوند مأوایت شود
نویسنده: آمنه نقدی پور
برچسبها:
مناجات,
خدا هست,
خدایا شکرت,
متن درباره خدا
+ نوشته شده در ۱۴۰۰/۰۵/۰۷ توسط آمنه نقدی پور
|
